Z jakimi dolegliwości zmaga się kobieta po cesarce?
Poród przez cesarskie cięcie przeprowadzany jest zwykle ze wskazania lekarskiego. Czasem zagrożenie dla zdrowia matki lub dziecka stwierdza się wcześniej niż wyznaczony termin porodu, co daje czas na dodatkowe badania i zaplanowanie zabiegu. Zdarzają się także sytuacje, kiedy na podjęcie decyzji o cesarce lekarz ma zaledwie kilka minut. Niezależnie od okoliczności – poród to poród, rodzi się dziecko, a organizm kobiety musi wrócić do przed ciążowej równowagi.
Znieczulenie
Kiedy kobieta jest przygotowana na poród przez cesarskie cięcie, z reguły lepiej znosi poporodową rekonwalescencję. Jeśli o zabiegu decydują niespodziewane okoliczności, już w trakcie akcji porodowej kobieta narażona jest na dodatkowy stres i wyczerpanie. Każda cesarka wymaga wcześniejszego znieczulenia. Podczas planowanego zabiegu kobiecie podaje się znieczulenie przewodowe – podpajęczynówkowe lub zewnątrzoponowe. Oznacza to, że kobieta pozostaje świadoma, podane leki powodują jedynie bezwład dolnej części ciała. W przypadku wymuszonej operacji kobiecie podaje się znieczulenie ogólne.
Ból po porodzie?
Po znieczuleniu przewodowym kobieta powinna spodziewać się bólu głowy i pleców. Jest on na tyle silny, że wymaga podania leków przeciwbólowych. Przy tym rodzaju znieczulenia zaleca się leżeć nawet do 24 godzin po porodzie, gdyż ruch może powodować natężenie bólu. Gdy po kilku godzinach znieczulenie przestaje działać i wraca czucie w nogach, dobrze jest delikatnie poruszać stopami, aby poprawić krążenie w nogach i zmniejszyć ryzyko zatorów. Po podaniu znieczulenia ogólnego kobieta budzi się nieco zagubiona, odczuwa ból i zawroty głowy oraz nudności. Pod pełną narkozą przeprowadza się intubację, przez co kobieta po wybudzeniu odczuwa ból gardła, a w jej płucach zalega wydzielina. Mimo że próby jej odkasływania zwykle powodują nasilenie bólu w ranie pozabiegowej, są konieczne, gdyż wydzielina może doprowadzić do rozwinięcia się infekcji dróg oddechowych.
Wstawanie i inne proste czynności
W zależności od podanego znieczulenia oraz ogólnego stanu kobiety może ona wstać z łóżka już po 8 godzinach od porodu. W odpowiednim momencie położna pomoże usiąść i powoli wstać. Pomoc innych jest nieodzowna, gdyż samodzielne próby mogą skończyć się upadkiem. Jeśli masz już za sobą pierwsze kroki, przyda się krótki prysznic. Przed pierwszą próbą wstania położna wyciąga cewnik. Mimo dyskomfortu i bólu czeka Cię wizyta w toalecie i jakkolwiek zabrzmi to śmiesznie najlepszym sposobem na odblokowanie się i oddanie moczu jest właśnie kąpiel pod prysznicem. Większym wyzwaniem będzie wypróżnienie, może to potrwać kilka dni, jeśli mimo starań nie oddałaś stolca, użyj glicerynowego czopka oraz wzbogać dietę w dodatkowe źródła błonnika.
Połóg
Zasadniczo połóg po cesarce nie różni się wiele od połogu po porodzie naturalnym – kobieta zmaga się z bólem związanym z obkurczaniem się macicy. Proces ten trwa nieco dłużej, dlatego po cesarce jeszcze przez kilka dni brzuch jest mocno wypukły. Nie powinny także dziwić odchody połogowe, które są jednak słabsze i trwają krócej niż w przypadku porodu siłami natury – do 4 tygodni (przeczytaj: Dolegliwości po porodzie).
Pielęgnacja rany pooperacyjnej
Rana pooperacyjna jest niewielka, ma ok. 15cm i znajduje się tuż nad spojeniem łonowym. Zaraz po operacji lekarz zakłada opatrunek, który zdejmowany jest po 2 dobach. Przez ten okres nie wolno go moczyć, dlatego należy szczelnie zasłonić go wodoodpornym materiałem w czasie mycia się. Po zdjęciu opatrunku można bez obaw myć bliznę wodą oraz hipoalergicznym mydłem dla niemowląt lub szarym mydłem. Zaleca się delikatnie oczyszczać bliznę minimum 3 razy dziennie, osuszając ją dokładnie jednorazowym ręcznikiem. Po zdjęciu szwów (po tygodniu od porodu) warto odkażać bliznę spirytusem salicylowym. Ważne, aby w okresie gojenia się rany nosić przewiewną, luźną, bawełnianą odzież i bieliznę, która nie będzie jej naruszać i ułatwi dostęp powietrza. Podczas przecinania powłok brzusznych uszkodzeniu ulegają nerwy, dlatego nawet przez kilka miesięcy towarzyszyć Ci będą uczucie mrowienia, drętwienia lub brak czucia w podbrzuszu. Ponadto musisz być przygotowana na ból podczas dotykania blizny oraz swędzenie, które towarzyszy procesowi zabliźniania. Blizna zdrowo gojąca się początkowo jest intensywnie różowa, jednak z czasem blednie, aż staje się niemal niewidoczna. Niekiedy w miejscu cięcia może zostać ślad w postaci bliznowca, czyli nieestetycznego zgrubienia powstałego w wyniku przerostu tkanki.
Problemy z laktacją
Do niedawna obwiniało się zabieg cesarskiego cięcia o trudności z laktacją. Nie jest to prawdą. Zdarzają się opóźnienia, ale nie trwają one zbyt długo, do 2-3 dni. Czasem po prostu jest mniej pokarmu, jednak dziecko ssąc, powoduje zwiększenie jego wydzielania. Większym problemem niż opóźnienie laktacji jest samo karmienie. Trzeba znaleźć taką pozycję, w której dziecko nie będzie uciskało rany. Większość kobiet wybiera karmienie w pozycji leżącej, w której trzyma dziecko obok siebie pod pachą.
Dodaj komentarz